تعیین ارزش غذایی برخی از گونه های غالب جلبک های دریایی ایران با استفاده از روش های آزمایشگاهی

هدف از این پژوهش تعیین ارزش غذایی برخی از گونههای غالب جلبک دریایی ایران با استفاده از روشهای آزمایشگاهی در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت 3 آزمایش جداگانه انجام شد. گونههای جلبک عبارت بودند از: انترومورفا1، انترومورفا2، اولوا لینزیا، ساراگاسوم، گراسیلاریوپسیز پرسیکا، هئیپنا فلجلفرمیس. آزمایش اول جهت تعیین کینتیک تولید گاز نمونه ها، آزمایش دوم جهت تعیین قابلیت هضم و تخمیر شکمبه ای نمونه ها انجام شد و آزمایش آخر بمنظور بررسی استفاده از جلبکهای انترومورفا 1 و 2 (در سطوح 15 و 30%)، ساراگاسوم (15 و 30%) و گراسیلاریوپسیز (25 و 50%) در یک جیره عملی انجام شد. در آزمایشات اول و دوم نمونه ها با یک نمونه یونجه استاندارد مقایسه شدند. نتایج آزمایشات نشان دادند که خاکستر و پروتئین انترومورفا2 به طور معنی داری از سایر تیمارها بالاتر می باشد (05/0>p) در بین گونههای جلبک،گراسیلاریوپسیز بالاترین ndf و هیپنئا فلجلیفرمیس بالاترین adf را داشتند. در آزمایش کینتیک، گراسیلاریوپسیز بالاترین پتانسیل تولید گاز (a) و ساراگاسوم پایین ترین نرخ تولید گاز (µ) را در بین جلبکها داشتند (05/0>p). در آزمایش دوم میزان تولید گاز طی 24 ساعت انکوباسیون (24gp) و غلظت اسید های چرب فرار کل(vfa) در گراسیلاریوپسیز بالاتر از همه گونههای جلبک بود (05/0>p). همچنین میزان هضم ماده خشک (ivtdmd) و آلی (ivomd) در گونه های انترومورفا2 و اولوا لینزا و توده میکروبی (mb) در گونه ساراگاسوم نسبت به سایر گونهها به صورت معنیداری (05/0>p) بیشتر بود. در آزمایش سوم و در بین جیرهها، جیره با 30 درصد انترومورفا1 دارای بالاترین قابلیت هضم واقعی بود(05/0>p). نتایج این آزمایش نشان داد که اضافه کردن جلبکها به جیره باعث افزایش قابلیت هضم ظاهری، قابلیت هضم واقعی، قابلیت هضم ماده آلی میشود. استفاده از جلبکها در جیره علاوه بر کاهش هزینه ها، در نسبتهای پایین موجب افزایش غلظت اسیدهای چرب فرار و در نسبتهای بالاتر موجب افزایش توده میکروبی گردید.